Nowe oblicze Greya

Uwaga! Książka nie ukazała się jeszcze na rynku polskim – premiera planowana na styczeń 2013 roku.

Autor: Erika Leonard (E L James)
tłumaczenie: Monika Wiśniewska
tytuł oryginału: Fifty Shades Freed
seria/cykl wydawniczy: Pięćdziesiąt odcieni tom 3
wydawnictwo: Sonia Draga
data wydania: styczeń 2013

 

Po nawet intrygującej pierwszej połowie i bardziej rozczarowującej drugiej pierwszego tomu, przyszedł czas na drugi tom, podczas którego jedynie własne poczucie humoru mobilizowało mnie do czytania. Gdyby nie fakt, że już posiadałam trzecią część, pewnie w ogóle bym po nią nie sięgała, skoro jednak już ją miałam, postanowiłam jeszcze raz się przymusić i zamknąć na zawsze rozdział w moim życiu pt. 50 twarzy udręki podczas czytania Greya... Czy coś jeszcze się poprawiło? Z całym szacunkiem ale czy ktokolwiek jeszcze wierzył, że coś mogło się poprawić? ;-)

Nasza cudowna para zdaje się wychodzić na prostą. Ana wie już z kim się związała i co tu kryć, nawet jej to się podoba i sama próbuje inicjować ostrzejsze zabawy. Grey zdaje się kochać ją bez pamięci, ba, do tego stopnia, że gotowy jest zrezygnować z własnych fantazji na rzecz „i szczytowali długo i szczęśliwie”. Po co więc jeszcze jeden tom? Ano po to, by jeszcze parę razy przekonać się jak niezrównoważony jest Grey, którego prawdę mówiąc, powinno się choć na jakiś czas zamknąć w jakiejś klinice i to nie po to, by wybić mu z głowy erotyczne fantazje, ale by popracować nad jego potrzebą kontrolowania wszystkiego, co się rusza, napadami wściekłości czy załamań nerwowych – w zależności od tego, co w danym momencie usłyszał od rozmówcy. W poprzedniej części było to jeszcze zabawne ale w tej wprost wychodziłam z siebie, gdy głupiutka Ana znowu obiecywała, że czegoś nie zrobi, by oczywiście zrobić dokładnie na odwrót, w swej głupocie wierzyć, że jej wybranek się o tym nie dowie, a potem mdleć ze strachu przed jego wściekłością. Dziewczyna kilka razy, w przebłysku geniuszu dochodzi do wniosku, że Grey ma nie do końca równo pod kopułą i wypadałoby tupnąć nogą. Wystarczy jednak jedno jego niewyraźnie spojrzenie by krzyczała – „Oh Grey, wybacz, nie chciałam, oh mój ty biedny Szaraczku...” Próbuję sobie przypomnieć, czy Ana od samego początku była tak irytująca i mam wrażenie, że z każdym tomem przebijała samą siebie w naiwności, tudzież głupocie. 

Jedynym smaczkiem w tej części jest wątek poboczny, zagrożenie czychające na naszą ulubioną parę. Powiem więcej - jedna scena z nim związana autentycznie mi się podobała! Mogło być pięknie, gdyby nie fakt, że tuż po Ana i Grey są, a jakże, znowu napaleni i gotowi, jakby to co przed chwilą przeżyli stanowiło dla nich odpowiednik Viagry... Z resztą w tej dziedzinie nie mają sobie równych, nawet po najgorszej kłótni, zawsze znajdzie się czas i ochota by wspólnie poszczytować... 

Moja ulubienica, wewnętrzna bogini, pojawia się tu stosunkowo rzadko, bo choć scen erotycznych z pewnością nie brakuje, już dawno zabrakło im polotu i fantazji i powiedzmy sobie szczerze, zaczynają nużyć... Dochodzi do tego, że gdy rozmowa bohaterów zaczyna schodzić na TEN temat, czytelnik błaga w myślach, by obok nich przebiegł dinozaur, z nadzieją, że to jakoś odwróci ich uwagę i oszczędzi nam kolejnych erotycznych scenek. Skoro już wspominam dialogi, odnoszę wrażenie, że i one są zdecydowanie gorsze niż w poprzednich częściach. Co prawda nie znam jeszcze oficjalnego tłumaczenia ale tekst w stylu „Ty lubisz samochód. Ja lubię samochód. Pieprzyliśmy się w nim ... może powinniśmy popieprzyć się na nim.” jest zdecydowanie prymitywny, ordynarny i w najmniejszym stopniu nie jest w stanie zbudować odpowiedniej atmosfery. Atmosfery dla czytelnika ma się rozumieć, bo że bohaterowie zawsze mogą już dawno wiemy... 

Drugi cytat postanowiłam przytoczyć po angielsku, bo w sumie sama nie wiem jak miałabym go Wam przetłumaczyć no i chciałabym wzbudzić w Was choć trochę współczucia wobec tłumaczki, która musiała się tym zajmować...

“You have such a beautiful breasts, Ana. He groans. One day I’ll fuck them.”

Doprawdy, moja irytacja sięgnęła już takiego poziomu, że nie mam najmniejszej ochoty doszukiwać się jakiejkolwiek lepszej strony książki.

Już czytając drugi tom strasznie korciło mnie, by zdradzić Wam zakończenie tej historii. Jak się okazało, mogę to zrobić, bo zakończenie jest ... powrotem do początku. Tym razem prześledzimy wywiad z Greyem z jego perspektywy – pozostaje tylko pytanie po co... Jego wersja absolutnie niczego nie wnosi i poprowadzona jest równie prymitywnym językiem, jakim posłuje sie Ana. Być może autorce obiecano dodatkową premię, jeśli zadrukuje wystarczającą ilość stron, innych pomysłów nie mam...

Pozostaje jednak pytanie – „czy szczytowali długo i szczęśliwie?” Tego dowiedzą się najbardziej wytrwali i Ci, którzy zgłoszą chęć poznania zakończenia na mój adres mailowy. Bo gotowa jestem opisać wszystko, byleby zaspokoić Waszą ciekawość i zaoszczędzić Wam czasu na czytanie całej tej serii...

Mając za sobą już całą historię, nadal nie potrafię zrozumieć, skąd tak wielka popularność tych książek. Pomysł sam w sobie może i nie jest najgorszy ale wykonanie należy do najgorszych, z jakimi kiedykolwiek miałam do czynienia. Długo szukałam jakiejś konkretniejszej wypowiedzi, która odpowiedziałaby na pytanie, dlaczego TO się podoba – i nie znalazłam. Właściwie straciłam już nadzieję, gdy trafiłam na blog Ale książka! Spokojnie, autorzy wcale nie twierdzą, że ta trylogia jest arcydziełem ( z resztą przeczytajcie ich recenzje sami) ale na ich blogu zadomowiła się anonimowa osoba (lub kilka, na podstawie wypowiedzi trudno jednoznacznie ocenić), która naprawdę chce nas przekonać, że Greya warto czytać. Lektura tych uzasadnień była moim zdaniem ciekawsza niż trzeci tom trylogii, dlatego zainteresowanych zapraszam do lektury:

http://aleksiazka.blogspot.de/2012/09/recenzja-e-l-james-ciemniejsza-strona.html#.UKJFlIa1Uis

KONIEC :-)

EDIT: Mam dwie prośby do osób zgłaszających się po zakończenie:

- błagam, nie zwracajcie się do mnie per Pani bo zaczynam czuć się staro ;-)

- piszcie proszę czy znacie już którąś część Greya i czy zależy Wam tylko na zakończeniu, czy może streszczeniu?

Proszę również o ciut cierpliwości bo sporo osób się już zgłosiło a każda potrzebuje czegoś innego ;-)