Pięćdziesiąt twarzy Greya

autor: E L James
tłumaczenie: Monika Wiśniewska
tytuł oryginału: Fifty Shades of Grey
seria/cykl wydawniczy: 50 odcieni tom 1
wydawnictwo: Sonia Draga
data wydania: wrzesień 2012
ISBN: 978-83-7508-556-3
liczba stron: 608

Uwaga! Recenzja zawiera niecenzuralne słowa!

O tej książce słyszał niemal każdy. Jedni się zachwycają, inni przeklinają dzień, w którym autorka zdecydowała się chwycić za pióro. Zapewne większość z Was czytała już wiele recenzji, dlatego tym razem pozwolę sobie co nieco odwrócić do góry nogami...

Książka postrzegana jest jako książka dla dorosłych. Niesłusznie. Książkę (jak i czytanie tej recenzji) odradzam wszystkim, którzy nie mieli jeszcze własnych doświadczeń seksualnych, niezależnie od tego czy mają 18, 28 czy 58 lat. Mogę sobie wyobrazić oburzenie niektórych z Was ale wierzcie mi na słowo - odradzając Wam tę książkę, absolutnie nie próbuję czegoś Wam odmówić, przed Wami schować. Chodzi mi jedynie o Wasz cenny czas i dobro Waszych doświadczeń seksualnych w przyszłości. Jak to możliwe? Seks to jedna z tych dziedzin życia w której wiedza teoretyczna na niewiele się zdaje. Można czytać setki książek a w tej ważnej chwili pierwszego kontaktu, człowiek będzie równie "zielony", jakby w życiu nie wziął do ręki choćby jednej książki o tej tematyce. Opisy scen erotycznych nie są tu szczególnie obrazowe więc możecie mi wierzyć na słowo, że ta lektura nie uczyni z Was bogiń czy bogów seksu. A może zaszkodzić. Dlaczego? Autorka opisuje sporo kontaktów seksualnych, niektóre z nich są dość kontrowersyjne, inne zdecydowanie mniej. I choć dziś może trudno Wam w to uwierzyć, ale część a nawet wszystkie praktyki tu zamieszczone MOGĄ kiedyś sprawić Wam przyjemność. Nie, wcale nie oszalałam. Wszystko zależy od Was samych, partnera i fantazji. Nie dajcie sobie odebrać własnych możliwości eksperymentowania. Nie dopuście do sytuacji, w której po całkiem niewinnej propozycji partnera na uatrakcyjnienie współżycia, Wasze głowy przeładowane opisami z tej książki, zaczną w nim dostrzegać sadystycznego Pana. Zachowajcie otwarty umysł i darujcie sobie to całe zamieszanie z Greyem...

Zakładam, że nadal towarzyszą mi osoby, które już zdobyły szereg własnych doświadczeń, choć nie wykluczam, że i część z Was nie znajdzie w tej głośnej trylogii czegokolwiek dla siebie. Ale po kolei, o co tyle zamieszania? "50 twarzy Greya" to w gruncie rzeczy dość banalna historia. Młodziutka i naiwna studentka Ana, pragnąc pomóc chorej koleżance, zgadza się przeprowadzić wywiad dla gazetki studenckiej ze znanym i niezwykle bogatym przedsiębiorcą. O czym jeszcze nie wie, Christian Grey, meżczyzna który jest ekspertem w każdej dziedzinie, jaką tylko się zajmie, ma zaledwie 27 (!) lat i wyglądem bardziej przypomina boga niż zwykłego śmiertelnika. Dziewczyna kompletnie się przy nim ośmiesza, więc można wyobrazić sobie jej zaskoczenie, gdy ten chodzący ideał zaczyna zabiegać o jej względy. I wszystko byłoby pięknie gdyby nie fakt, że ów przystojniak ma dość konkretne wyobrażenie na temat jego relacji z młodą studentką. Nie szuka dziewczyny, nie interesują go kwiatuszki i serduszka, chodzi o pieprzenie i to ostro... Nic nie jest pozostawione przypadkowi, istnieje nawet konkretna umowa, określająca wszystkie dopuszczalne praktyki a nawet swoiste tortury. A nasza Ana, zamiast brać nogi za pas, bądź przynajmniej ich nie rozkładać, zaczyna zastanawiać się czy dla tego bóstwa byłaby gotowa na takie ustępstwa...

Powiem wprost. Początek książki nawet mi się podobał. Co prawda historia nie należy do szczególnie wyrafinowanych, wątków pobocznych praktycznie brak, kreacje bohaterów pozostawiają wiele do życzenia ale ... z własnego doświadczenia wiem, jak to jest, gdy młoda dziewczyna trafia do wielkiego oszklonego budynku i zostaje sam na sam z mężczyzną piastującym wysokie stanowisko. Kto tego nie doświadczył, musi wierzyć mi na słowo - w takiej sytuacji mężczyzna wcale nie musi wyglądać jak młody bóg, by roztoczyć wokół siebie niezwykle podniecającą aurę bogactwa i władzy... Podejrzewam, że właśnie te dość ekscytujące wspomnienia sprawiły, że przy lekturze pierwszej połowy tej ksiażki, towarzyszyło mi uczucie dość przyjemnego napięcia... Niestety im dalej w las tym gorzej. Ileż to się mówiło o kontrowersyjnych scenach, sadyźmie i kto tam wie czym jeszcze. Ot kilka scenek, nieszczególnie dobrze opisanych i ... tyle... Ten niebezpieczny, owładnięty niezdrowymi żadzami Grey roztapia się niczym masło w obecności głupiutkiej Any. Czy ktokolwiek jest w stanie wytłumaczyć dlaczego??? Dziewczyna ani nie jest najpiękniejszą bohaterką tej opowieści, z całą pewnością nie jest intelektualnym wyzwaniem, z całą pewnością nie może zabłysnąć umiejętnościami w łóżku bo najzwyczajniej w świecie jeszcze ich nie posiada. Na dodatek ani trochę nie radzi sobie z rolą, jaką przypisał jej Grey. Ana wzbudza w mężczyźnie dość specyficzne uczucia, które sprawiają, że z jednej strony pragnie rżnąć ją do nieprzytomności, z drugiej zaś chronić przed wszystkim, choćby najmniejszym podmuchem wiatru... Okrutnie się rozczarowałam, bo skoro już ktoś miał odwagę powiedzieć A, powinien mieć czelność zaprezentować cały alfabet a nie rozpływać się w czymś co ani specjalnie nie szokuje ani nie podnieca, co najwyżej drażni, momentami nuży...

Trzeba również zwrócić uwagę na jeszcze jedną sprawę. Autorka, opisując specyficzne upodobania swojego bohatera z całą pewnością Ameryki nie odkryła. Podobne praktyki od lat odbywają się za zamkniętymi drzwiami domów i klubów i to nie tylko w rezydencjach milionerów z Ameryki ale również w naszym kraju, pomiędzy zupełnie przeciętnymi osobami. Autorka jedynie opisała coś, co od dawna tam było, kompletnie zaskakując tych, którzy dotychczas tego nie dostrzegali bądź nie chcieli dostrzegać...

Przy okazji tej ksiażki nieźle dostało się biednej tłumaczce, która pewnie dwoiła się i troiła by jakoś przerobić tego bestsellera na nasz język. To, co raziło najbardziej, to liczne wstawki pomiędzy zdaniami typu: kurwa, kuźwa, o w mordę do kwadratu, rany Julek, w mordę jeża czy najlepszy z najlepszych - o święty Barnabo :-) Tak, wiem, to wszystko naprawdę działało na nerwy tylko niech mi ktoś powie, jak w sensowny sposób tłumaczyć: fuck, holy fuck, holy cow, holy fucking cow, holy shit itd, itd... Poniekąd rozgrzeszam tłumaczkę, choć trudno nie przyznać racji tym, którzy twierdzą że książkę o wiele płynniej czyta się po angielsku... Niezależnie od wersji językowej potwornie denerwuje raz po raz pojawiająca się wewnętrzna bogini, która w zależności od sytuacji albo pomacha pomponami, wykona akrobatyczne ćwiczenia czy też rozdziawi gębę... Co za licho napadło autorkę, by wprowadzić do książki to... coś...

Komu więc może podobać się to dzieło, jak to możliwe że sprzedaje się z szybkością egzemplarza na minutę? Główną grupą docelową są znudzone własnym życiem seksualnym kobiety, którym tęskno za rumieńcem na twarzy i zabójczo przystojnym mięśniakiem, który obsypałby je drogimi prezentami i przy każdym zbliżeniu doprowadzał do orgazmu... Jak się okazuje, takich osób jest naprawdę sporo i nie czarujmy się - nawet 50 negatywnych recenzji przegra ze znajomą, która z niezdrowym błyskiem w oku poleci książkę koleżance...

Sama w napływie szaleństwa nabyłam kolejne części, tym razem po angielsku, mając odrobinę nadziei, że autorka jeszcze popisze się czymś odważnym, choć... po tych pierwszych doświadczeniach, chyba nie powinnam się łudzić i nakręcać tej dziwacznej machiny...


PS Swoją drogą dodam jeszcze, że naprawdę chętnie wybiorę się na film na podstawie tej książki. Wprost nie mogę się doczekać, gdy ujrzę Anę, która co 5 minut oblewa się rumieńcem, zagryza wargę i przewaraca oczami, no i tą fantastyczną wewnętrzną boginię, wyprawiającą takie cudeńka... jak nic nominacja do Oskara :-p